Չշնորհավորեք ինձ, ուրախ չեմ բնավ

Մի քանի ժամից։ Կրկին կտրտմեմ,

Անուրախ կզգամ տարիս մեծացած։

Մարմինս երևի չզգա տարիքս,

Տարիքս՝ որը եկավ չուշացած։

Ինչքա՞ն եմ ապրել, որքա՜ն երազել,

Շա՞տ է դա, թե՞ քիչ։ Ի՞նչ եմ արարել.

Տուն, տեղ եմ դրել, զավակներ ծնել,

Ծառ չէ, ծառեր եմ բյուրավոր տնկել...

Բայց թե փնտրածս երբեք չգտա,

Չգտա ճիշտը արդար և վսեմ։

Միգուցե ճիշտն է՞լ չի լինում, չկա,

Միգուցե ճիշտն է՞լ է պատրանք մի նսեմ։

Ուրախ չեմ բնավ, չշնորհավորեք,

Չհասա ճշտին ես այսքան տարում,

Չհանդիպեցի արդարին երբեք,

Չհանդիպեցի հաղթական բարուն...

Մեխակ ՍԱՅԱԴՅԱՆ

Մեկնաբանություններ